Na vorige week knap te hebben gewonnen van een sterke tegenstander, was het deze zaterdag Victoria waarvan gewonnen moest worden. Traditioneel gezien heeft Sportlust het lastig tegen dit soort tegenstanders: een laaggeklasseerd team dat het vooral van hard werken moet hebben en niet van verzorgd voetbal.
Met een team dat op twee plaatsen gewijzigd was ten opzichte van vorige week omdat Robin tegen (alweer) een schorsing was aangelopen nam Jesper zijn plaats in de spits in en Machiel startte op rechts, daarnaast nam de van een schorsing teruggekeerde Rik de plaats van Sander op het middenveld over.
Toen we aankwamen liep het water ons in de mond. We zagen we een hoofdveld waar de sproeiers aanstonden, de netten mooi gespannen waren en op het oog een lekker veldje om op te vlammen. Niets bleek minder waar, want het was een ware knollentuin waar verzorgd voetbal nagenoeg onmogelijk was. Daarnaast waarschuwde Jochem voor de werklust van de tegenstander die voor één van z’n laatste kansen strijdt om directe degradatie te voorkomen.
De wedstrijd begon en Sportlust stond goed georganiseerd. Victoria zette vrijwel geen druk zodat we rustig op konden bouwen. Al snel (binnen 10 minuten) resulteerde dit in de 0-1. Rik kwam op en wist een keer óp doel te schieten (ook wel weer eens lekker). De matige keeper verwerkte de bal slecht, waarnaar Winston attent reageerde en de 0-1 binnen chipte. Met zo’n snelle goal een opmaat voor een lekker potje voetbal. Maar na de goal ging Victoria opportunistisch spelen wat resulteerde in een aantal corners. Dit leidde al vrij snel in de 1-1. De bal bleef na een corner hangen, werd ingeslingerd en van dichtbij ingekopt. Dit was een behoorlijke domper. Na de 1-1 golfde het spel op en neer zonder dat er grote kansen werden gecreëerd. Vlak voor rust kreeg Sven ter hoogte van de middenlijn de bal van Rik. Sven begon aan één van z'n befaamde (of beruchte?) rushes en speelde Jesper in. Jesper had, mede door het moeilijk bespeelbare veld, moeite de bal onder controle te krijgen, maar wist de bal uiteindelijk toch bij de inmiddels doorgelopen Sven te krijgen. Sven liep door met de bal en rondde koel af. Een heerlijk moment voor de 1-2.
Wat in de tweede helft allemaal gebeurde kan ik nog steeds niet bevatten, maar de scheidsrechter maakte er zijn eigen show van en stelde alles in het werk om ons niet te laten winnen (dat dit uiteindelijk niet lukte verklaart ook waarom Victoria zo laag staat). De werklust werd omgezet in moordlust: een stuk of 3 aanslagen op Sven, Joost en Derk (en dan ben ik er waarschijnlijk nog een aantal vergeten) waar Al Qaida trots op zou zijn werden ‘bestraft’ met slechts 1 keer geel, waar 3 keer rood zeker op zijn plaats was geweest. Sportlust raakte logischerwijs geïntimideerd en kwam steeds minder aan voetballen toe. Het regende corners voor Victoria, maar dit leverde helemaal niks op. Echt gevaarlijk werd het eigenlijk ook geen moment. Toen de ‘storm’ ging liggen en de nog steeds belabberd fluitende scheidsrechter stoïcijns weigerde te fluiten voor overtredingen op Sportlust werd Machiel door Rik diep gestuurd. Vanaf de achterlijn wist hij de bal nog knap hoog voor te krijgen. Winston leek de moeilijke bal ver over het vangnet te gaan schieten. Maar uit de onmogelijke hoek wist Winston de bal op fabelachtige wijze toch in het doel te krijgen. Met 4 goals in de laatste 3 wedstrijden heeft hij zn vorm weer terug (maar haal die veren gelijk maar weer uit je kont, want de volgende wedstrijd zal je wel weer eens met Marc een weekend weg zijn, maar dat terzijde).
Na de 1-3 kregen we nog een aantal 100% kansen, maar deze werden niet benut. De wedstrijd kabbelde voort en het leek alsof we de wedstrijd rustig gingen uitspelen. Totdat de 85e minuut aanbrak. Na weer een aantal overtredingen over het hoofd te hebben gezien kwam een afgeslagen corner voor de voeten van een speler van Victoria deze loste een schamel schotje, welke door Marc van richting werd veranderd (edje) en in het doel hobbelde. Wat hierop volgde leek meer op comedy capers. Victoria bleef corners krijgen en de overtredingen en aanslagen van Victoria bleven onbestraft. De inmiddels ingevallen en doorgebroken Colin werd neergelegd, maar uiteraard werd dit niet bestraft met rood. We kregen zelfs geen vrije trap. Hier opvolgend kreeg Victoria een corner. Zoals altijd gebeurt met corners werd er een beetje geduwd, gestoeid en shirtje getrokken. En tot ieders verbazing ziet hij hierin een overtreding van Derk, dus een strafschop. Waar een aantal doodschoppen niet eens met een kaart bestraft werden, kreeg Derk voor deze ’overtreding’ ook nog eens geel waardoor hij de volgende wedstrijd (thuis tegen VVOR) moet missen. Iedereen legde zich er inmiddels bij neer dat deze wedstrijd tegen 12 man gewoonweg niet gewonnen kon worden. Behalve Luuk, hij stopt de strafschop en ontpopt zich tot de man of de match. Daarna zijn er met wat corners en vrije trappen rondom de 16 nog wat hachelijke momenten voor het doel van Luuk. Maar na ook nog eens ruim 5 minuten extra tijd waarin Victoria niet tot scoren kon komen en Sven voor een onschuldige overtreding ook nog eens zijn 2e kaart van de wedstrijd kreeg en dus rood, bleef het bij 2-3. Een heerlijke overwinning en een wonder dat wij met 10 en Victoria met 12 man de wedstrijd eindigden en we toch de drie punten mee naar Woerden konden nemen.
’S Avonds kreeg het feestje een goed einde met een trip naar Breda. De oorlogswonden waren nog voelbaar, maar met de drie punten een herinnering aan een al met al heerlijke zaterdagmiddag. Met drie zaterdagen geen competitievoetbal hebben we de tijd om te herstellen van de veldslag en voor Sander om de weg naar huis terug te vinden. Want ja, hij was weer eens zoek.
